ώσπου ξύπνησε ο ύπνος και σ’ έχασα...
να κρατήσω λίγη απ’ την ανάσα μου
είναι ρηχά ακόμη
σε φοβάμαι στα βαθιά, θα με πνίξεις
σσσσσ, ψέμματα λέω
δεν φοβάμαι
έχω τις οδηγίες σου στο στόμα μου
έχω κι ένα φτερό σπασμένο για να θυμάμαι
και σιγά που με νοιάζει δηλαδή
θα λιώσουμε στο βυθό ανάμεσα στις τσιρίδες μας
θα εκραγούμε σαν οργασμός
θάμαστε ευτυχισμένοι σαν προπατορικό αμάρτημα
θα βάζουμε φωτιά στο νερό
και θα γελάμε στο ηχείο του τελευταίου όστρακου
όλα τα φύκια θα λιώσουν μέσα μας
θα γίνουμε ψάρια τηγανισμένα στον έρωτα
κανείς δεν θα μας βλέπει
μόνο θα μυρίζουν την τηγανίλα μας
κανείς δεν θα ξέρει από τί τσουρουφλιστήκαμε
ας κρατήσω λίγη απ’ την ανάσα μου.
να κρατήσω λίγη απ’ την ανάσα μου
είναι ρηχά ακόμη
σε φοβάμαι στα βαθιά, θα με πνίξεις
σσσσσ, ψέμματα λέω
δεν φοβάμαι
έχω τις οδηγίες σου στο στόμα μου
έχω κι ένα φτερό σπασμένο για να θυμάμαι
και σιγά που με νοιάζει δηλαδή
θα λιώσουμε στο βυθό ανάμεσα στις τσιρίδες μας
θα εκραγούμε σαν οργασμός
θάμαστε ευτυχισμένοι σαν προπατορικό αμάρτημα
θα βάζουμε φωτιά στο νερό
και θα γελάμε στο ηχείο του τελευταίου όστρακου
όλα τα φύκια θα λιώσουν μέσα μας
θα γίνουμε ψάρια τηγανισμένα στον έρωτα
κανείς δεν θα μας βλέπει
μόνο θα μυρίζουν την τηγανίλα μας
κανείς δεν θα ξέρει από τί τσουρουφλιστήκαμε
ας κρατήσω λίγη απ’ την ανάσα μου.
ανέκδοτο
