niki pavlidou

η ανάσα σου
η ανάσα μου
και οι ανάσες
και το άχαρο της προσδοκίας μιας επανάστασης
που δε λέει νάρθει
και το ωοειδές της σκέψης σου
και το δύσπιστο μιας ερωτικής συνεύρεσης
και οι ραβδώσεις του εκστακτικού
και ο ειδυλιακός κορμός του κορμιού σου
κι όλα αυτά
συν την επαμφοτερίζουσα ασχήμια σου
αυτήν, που ονομάζω γοητεία
συν την αρρρώστια μου
για να σε ονομάζω
τα πρόσθεσες;
τ’ αφαίρεσες;
όσες πράξεις και να γίνουν
η ψευδαίσθηση της συνέχειας του ορίζοντος
είναι η πιο σημαντική
διαθέτει τις ραβδώσεις του μέλλοντος
και το ειδυλλιακό του παρόντος.

ανέκδοτο