28.6.14

ντυμένος στ’ άσπρα
κρατούσε ένα εβένινο κουτί γεμάτο λόγια
τ’ άπλωσε στο τραπέζι
«έλα να παίξουμε σκάκι», είπε, «διάλεξε»
πήρα τα φωνήεντα
ως ψευδή τα χειρίζομαι καλύτερα
τα σύμφωνα αυτός
δεν τον ενδιέφερε ποια
εύκολη η μοιρασιά.
η παρτίδα απ’ την αρχή καθορισμένη
κανένα φωνήεν δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί.
ορκίστηκα να μην αποκαλύψω την τεχνική του
νάναι χαρούμενος και με τους επόμενους ψευδούς.

την άλλη μέρα πήγα στον ωριλά
να θεραπεύσω το ψευδόν μου, είπα
μπα, είναι αργά, το έχεις ενσωματώσει και εις το κουφόν σου, χαμογέλασε.


ανέκδοτο