13.9.12

στην πλατεία


μια γουλιά
και δεύτερη ήπια
το περισσότερο που θυμάμαι
είναι το βλέμμα σου να καρφώνεται άτακτα
σ’ ό,τι θηλυκό περνούσε
περιεργαζόταν την κίνησή του
μ’ ένα φακό άμετρης ανίχνευσης
είμαι σίγουρη πως οι περαστικές το αισθανόταν
καρφί στα άδυτα του κορμιού τους
μα το σημαντικό ήταν που το αισθανόμουν εγώ
καρφί στην καρδιά μου.

ανέκδοτο