η κρίση ζωντάνεψε την πάλαι ποτέ νεκρικής σιγής παραλία μας. 
ζωντάνεψε και τους ξεμωραμένους που βολτάρουν. 
οι μόνοι νεκροί, γέροι και γριές ζητιάνοι και άστεγοι.

ανέκδοτο

πάρε την ετερότητα και μη σε μέλλει

αντροπαρέα. ο ένας μιλούσε για την γυναίκα του, ο άλλος για την γκόμενά του, ένας τρίτος για το κορίτσι του κι ο τελευταίος στη σειρά για την σύντροφό του. 

ετερότητες-πανομοιότυπες χωρίς το «του».

ανέκδοτο

στ' αλήθεια δεν τον γνώρισα. νόμισε πως τον απέφυγα. πού να του εξηγείς πως δεν είμαι έξυπνη, διότι οι έξυπνοι διαθέτουν μνήμη. κάτι περίεργες στιγμές θυμάμαι μόνο και πρόσωπα που πολύ μ’ ενδιαφέρουν. πού να εξηγείς...

ανέκδοτο

την γραφή μου πολλοί ηγάπησαν, έχω και τεκμήρια emoticon tongue 
τον κωλοπαιδισμό μου ολίγοι
όσοι ηγάπησα δηλαδή.

ανέκδοτο

ζούμε στο κέντρο της πόλης, είπε η φαλακρή τραγουδίστρια. 
παραδίπλα η κυρία σμιθ με την κυρία μάρτιν στόλιζαν το δέντρο. 
έρχονται χριστούγεννα, είπε ο κύριος σμιθ.

ανέκδοτο

τρέχει το μέλλον, έχει γίνει ήδη παρόν. μάλλον το προλάβαμε.

γιατί ειδύλιο δεν σημαίνει αυτό που καθιερώθηκε να σημαίνει, ειδύλιο είναι το μικρότερο είδος, το μικρότερο της τραγωδίας και αυτό ζούμε ένα ειδύλιο εξελισσόμενο σε τραγωδία.

ανέκδοτο

το ανέφικτο και επιθυμητό συνυπάρχουν 
σε αγαστή συνεργασία με το προσιτό και ανεπιθυμητό 
κανείς δεν μπορεί να σκορπίσει σύννεφα και πεταλούδες αναμεσά τους εν είδει σκόνης και χρωμάτων προκειμένου να αποκλίνουν. Όταν τα συνάντησα για πρώτη φορά αντέδρασε το "εγώ" και αποχωρίστηκε απ' τον "εαυτό" ή μάλλον αποκόπηκε σαν νέος οργανισμός απ' την μήτρα του μυαλού μου, έψαχνε για έξοδο σκοτεινή με προδιαγραφές φωτισμού, γεμάτου αντανακλάσεις. διαπίστωσα πως το ανέφικτο είχε μετουσιωθεί σ' αυτό που πάντα η καρδιά πίστευε για καλό και το οφθαλμοφανές είχε βγάλει απαίσιες πληγές που βρωμούσαν φορμόλη με σταγόνες υάκινθου για να ξεγελάει.Πάντα υποψιαζόμουν πως ό,τι είναι προσιτό δεν προέρχεται απ' την οικογένεια των επιθυμιών, έχει εξοστρακιστεί προ πολλού, μα τώρα τόβλεπα στην διάσταση την πραγματική, ήταν το κακό ολόκληρο, ίδιον του "εγώ".

ανέκδοτο

. όταν η σκέψη πέρασε από κόμματα, άνω τελείες, θαυμαστικά κι αποσιωπητικά κι έφτασε στην τελεία, η σκέψη τελείωσε, άρα είναι πια εδώ.
τελεία.

ανέκδοτο

everything is important nothing is important

ο δικός μας ο μεσαίωνας θάναι συγκινητικός, άνθρωποι θα κάμνουν καλές πράξεις, ευσυγκίνητοι, άνθρωποι θα κλείνουν τα μάτια στην απαξίωση μιας κυβέρνησης που τους κοροϊδεύει στα φανερά, άνθρωποι θα συγκινούνται για το κακό που τους βρήκε, θάναι συγκινητικός μεσαίωνας με μαντηλάκια στην κωλοτσέπη να σκουπίζουμε δάκρυα και να μαζεύουμε τον εμετό μιας κυβέρνησης που πολλοί αγαπούν και δεν τολμούν να μιλήσουν καθαρά, ν’ αποδεχθούν το ξεπούλημά τους, να δουν το μασκάρεμά της. θάναι συγκινητικός μεσαίωνας. θα συγκινούμαστε που θα πεθαίνουμε υπό την σκέπη μιας για πρώτη φορά αριστεράς, θάναι πολύ συγκινητικά. ήδη είναι πολύ συγκινητικές οι σκέψεις αυτών που περί άλλων τυρβάζουν.

ανέκδοτο

να χάνεις σε εγώ να κερδίζεις σε εσύ
λόγια λόγια λόγια
ώσπου ντρέπεσαι για τα όνειρα.

ανέκδοτο

τόσα ποιήματα για το μπλε του βερμίρ κι ελάχιστα για το μπλε του πικάσο
είναι που και το μπλε χρειάζεται τον μύθο του.

ανέκδοτο

το μυαλό μου είναι μια βρύση, τρέμω τη στιγμή που θ’ ανακοινωθεί διακοπή υδροδότησης λόγω βλάβης εκείνου του σωλήνα που στοιβάζονται τα σκατά απ’ τους καμπινέδες τους. κι όλο και ταρακουνιέται ο σωλήνας με τις μπιγκόνιες που στροβιλίζονται στο σκουριασμένο περίβλημά του. στην άκρη αυτής της ιστορίας δεν θάναι κανείς να γράψει το τέλος της, εκτός απ’ το τρέμουλο του σωλήνα υδροδότησης. η βρύση του μυαλού μου θα ξεχαστεί σκουριασμένη ανάμεσα στα σκατά μιας ολόκληρης πολιτείας. θ’ αρδεύομαι εν τω μεταξύ από κάτω σου μέχρι να βουλιάξω στις μπιγκόνιες.

ανέκδοτο

πόσο μου αρέσει η μούρη σου κ. αϊνστάιν μου!!!
το μυαλό σου το αγαπάει όλη η γη, τί να το κάνεις...

ανέκδοτο

κάτι αντίο ακούω 
είναι που ήρθανε.

ανέκδοτο

βαρέθηκα τους κύκλους
τη στέρεη γνώση λαχτάρησα
ραντεβού στις γωνιές των τετραγώνων.
βαρέθηκα τους απόντες 
που δηλώνουν παρόντες στο χουχούλιασμα του αχ
και τα σκοτωμένα ζώα βαρέθηκα
και το φτυάρι πούναι φτυαράκι αμμουδιάς
και μένα με βαρέθηκα
μια οικειότητα πόνου μου λείπει
ένα κλεφτοφάναρο ζωής
να βλέπω τους κάκτους ν’ ανθίζουν
μήπως κι είναι ζωή το αγκάθι
και χρυσόμυγα η κατσαρίδα.
κι ας σχεδιάζαμε νάνους στον πύργο
και γίγαντες στο κουκλόσπιτο.

ανέκδοτο

είναι και κάτι όχι γδαρμένα, ζώα πληγωμένα μα είναι και κάτι ζώα μεταλλαγμένα, αγκυλωμένα στο ψέμα, μας φάγανε τις μουσικές, στριγγλίζουν χωρίς φρένα, μας εκτελούν και όχι απολύτως, μίζεροι έρωτες του περίπου.
κι ήταν και το ουζερί 
γεμάτο με ουρί
νάταν κι ο μπέκετ στο σκαμνί
θάχε μεζέδες και ρακή
μα όλα ήτανε λειψά
κεκραγμένα ήδη στην πυρά
κι εμείς φωνάζαμε δειλά
διαβάζαμε και πίναμε θρηνούντες
τον θάνατο αγνοούντες
και μια ζωή λιμοκτονούντες.

ανέκδοτο

ψιμύθια

- παραμορφωτικός καθρέφτης/ όταν κοιτάμε απ' την κλειδαρότρυπα, είναι καλό να λείπει το κλειδί.

- ιδιωτικότητα/ όταν αυτοκτονεί κάποιος, ποτέ δεν θα μάθεις τους λόγους. μη σκαλίζεις σκουπίδια λοιπόν.

- φόβος/ πάντα οι άνθρωποι ανακουφίζονται όταν σκεπάζουν τον νεκρό, παρόλο που πάντα αποστρέφουν το βλέμμα τους απ' την ανυπαρξία του.

- αποδοχή/ καλώς καταργήθηκε η δοτική, εμπρόθετη είναι πιο εύχρηστη.

- αυτοψία/ πάντα θα υπάρχει διχασμός ανάμεσα στο κίνητρο και στην αιτία.

- αποτέλεσμα/ καμμία έρευνα δεν αποδίδει τα δέοντα όσο δεν υπάρχει πρόβλημα.

- παραμύθιασμα/ όσο παραμυθιάζεται το ένστικτό μας από μεμονωμένες κινήσεις "φιλευσπλαχνίας" τόσο πιο μακριά θάμαστε απ' τον στόχο.

- επαναφορά παράπονου/ νάχεις γερή κράση και ν' ασθενείς απ' το συναίσθημα.

- απλοϊκότης/ να εξηγείς έναν άνθρωπο απόλυτα χωρίς να γνωρίζεις αν ζει.

- ανεκτικότης/ ν' ακούς κάποιον εν τη γελοιότητα των επιχειρημάτων του.

- νοσηρότης/ η αμηχανία της διστακτικότητας.

ανέκδοτο

υπάρχουν άνθρωποι που όταν μεγαλώνουν ακόμη διαθέτουν μια παρθενική ιδιότητα απέναντι σε κάποια πράγματα. είναι το αντίτιμο μιας ανυποψίαστης νεότητας και το πληρώνουν πότε έτσι πότε αλλιώς.

ανέκδοτο

μερικοί άνθρωποι έστω και ποιητικά βγαίνουν απ’ το κλουβί τους και μερικοί δεν τα καταφέρνουν ποτέ. κάποιοι λίγοι βγαίνουν και χωρίς ποίηση κι ανταμώνουν με τους πίθηκους του παρελθόντος.

ανέκδοτο