το ανέφικτο και επιθυμητό συνυπάρχουν
σε αγαστή συνεργασία με το προσιτό και ανεπιθυμητό
κανείς δεν μπορεί να σκορπίσει σύννεφα και πεταλούδες αναμεσά τους εν είδει σκόνης και χρωμάτων προκειμένου να αποκλίνουν. Όταν τα συνάντησα για πρώτη φορά αντέδρασε το "εγώ" και αποχωρίστηκε απ' τον "εαυτό" ή μάλλον αποκόπηκε σαν νέος οργανισμός απ' την μήτρα του μυαλού μου, έψαχνε για έξοδο σκοτεινή με προδιαγραφές φωτισμού, γεμάτου αντανακλάσεις. διαπίστωσα πως το ανέφικτο είχε μετουσιωθεί σ' αυτό που πάντα η καρδιά πίστευε για καλό και το οφθαλμοφανές είχε βγάλει απαίσιες πληγές που βρωμούσαν φορμόλη με σταγόνες υάκινθου για να ξεγελάει.Πάντα υποψιαζόμουν πως ό,τι είναι προσιτό δεν προέρχεται απ' την οικογένεια των επιθυμιών, έχει εξοστρακιστεί προ πολλού, μα τώρα τόβλεπα στην διάσταση την πραγματική, ήταν το κακό ολόκληρο, ίδιον του "εγώ".
σε αγαστή συνεργασία με το προσιτό και ανεπιθυμητό
κανείς δεν μπορεί να σκορπίσει σύννεφα και πεταλούδες αναμεσά τους εν είδει σκόνης και χρωμάτων προκειμένου να αποκλίνουν. Όταν τα συνάντησα για πρώτη φορά αντέδρασε το "εγώ" και αποχωρίστηκε απ' τον "εαυτό" ή μάλλον αποκόπηκε σαν νέος οργανισμός απ' την μήτρα του μυαλού μου, έψαχνε για έξοδο σκοτεινή με προδιαγραφές φωτισμού, γεμάτου αντανακλάσεις. διαπίστωσα πως το ανέφικτο είχε μετουσιωθεί σ' αυτό που πάντα η καρδιά πίστευε για καλό και το οφθαλμοφανές είχε βγάλει απαίσιες πληγές που βρωμούσαν φορμόλη με σταγόνες υάκινθου για να ξεγελάει.Πάντα υποψιαζόμουν πως ό,τι είναι προσιτό δεν προέρχεται απ' την οικογένεια των επιθυμιών, έχει εξοστρακιστεί προ πολλού, μα τώρα τόβλεπα στην διάσταση την πραγματική, ήταν το κακό ολόκληρο, ίδιον του "εγώ".
ανέκδοτο
