μερικοί άνθρωποι είναι δευτέρες και άλλοι τρίτες και άλλοι
άλλες μέρες που κυνηγιούνται και παίζουν κρυφτό κι αγκαλιάζονται και μισιούνται
ανάμεσα στα σχοινιά μιας βδομάδας και ποτέ δεν ξεφεύγουν απ’ τα όρια των
σχοινιών για να πλησιάσουν τους ανθρώπους του απογεύματος της κυριακής που
είναι μια κατηγορία από μόνοι τους με αναπηρίες φωτεινές και μάτια σαν
καπνοπωλεία να βάζουν φωτιά στα βενζινάδικα έξω απ’ τα σχοινιά ανάμεσα στα
σπίτια τους και στις καρδιές τους και όλοι τους νομίζουν λυπημένους αλλά
ξεγελιούνται και ποτέ δεν θα μάθουν τί σημαίνει απόγευμα κυριακής με σβηστά τα
φώτα.
ανέκδοτο
