16.5.13

επειδή φεύγω γενικώς τον τελευταίο καιρό και ειδικώς από πάντα, 
σκέφτομαι τί σημαίνει να περιφέρεσαι ως μύγα στο μέλι όταν δεν φεύγεις
σκέφτομαι επίσης πόσο ανακουφιστικόν θάναι
και πόσο φρικτόν επίσης
σκέφτομαι κι άλλα
για κατσαρίδες, ελέφαντες που ποτέ δεν ξεχνάνε, μαϊμούδες που ανθρωπίζουν
γερανούς που πετάνε
αχλάδια που σαπίζουν
μήλα στάρκιν και αγγούρια καλαβρέζικα
όλα τα οπωροκηπευτικά
σκέφτομαι και τους καλλιεργητές και τους όσους τα μαζεύουν
σκέφτομαι και το χώμα και το λίπασμα
όλα τα σκέφτομαι
και φοβάμαι
μ’ έναν φόβο θολής όψης
με μια αμηχανία τέρας
μ’ έναν στραγγαλισμό φενάκη
μ’ ένα μέλλον άδηλο και μικρό
ουδεμία σχέση μ’ εφήβου
μεσήλικου θα το έλεγον
σκέφτομαι και κάτι πορτοκάλια και σύκα
και τ’ αποξηραμένα σκέφτομαι
τα είχα για μαγείρεμα στη μούρη ανάξιων συνδαιτημόνων
σκέφτομαι και ήπιους κατακλυσμούς
και όνειρα σκέφτομαι
και δυο γουλιές νέκταρ
και συνουσίες σκέφτομαι
και απουσίες
και ομιχλώδεις παρουσίες
δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε ζωντανό
φταίει η φλόγα που τάκαψε όλα
για μιαν ελένη, για ένα αύριο.


ανέκδοτο