Τις πόρνες λέξεις μου κρατώ για τους άγιους της καρδιάς μου
μέσα σε γυάλες με χρυσόψαρα αλιευμένα σε θάλασσες του γαλανού μου
τις πόρνες λέξεις μου κρατώ για τους εκλεκτούς του νου μου
μέσα σε προαύλια μοναστηριών αιωρούμενων σε βράχους της ηθικής μου
κι αυτές ξεγλιστρούν χαρούμενες κι ανάλαφρες σα στο μπουρδέλο τους
έτοιμες προς άγρα πελατών.
Τις πόρνες λέξεις μου ποτέ δεν απαρνιέμαι
μόνο που δεν τις φθείρω σε καθημερινές καταναλώσεις εφήμερων ερώτων
μόνο σε one stand που και που για να ξεχνιούνται και να ξεχαρμανιάζουν.
Τις πόρνες λέξεις μου τις σέβομαι όσο και την ψυχή μου, μακριά απ’ την λογική μου
να μην οξειδώνονται με δηθενιές άλλων λέξεων διηθημένων και λαμπερών
με χρυσόσκονη υγείας.
Τις πόρνες λέξεις μου τις κυκλοφορώ τις νύχτες σε βρώμικους δρόμους και σοκάκια
γυμνές από κόμματα και τελείες με μόνη συνοδεία το κόκκινο κραγιόν τους.
Κι όταν ανταμώνουν τις άλλες τις φρεσκολουσμένες και καλοχτενισμένες αλλάζουν δρόμο
σαν να μην γνωρίζονται.
Τις πόρνες λέξεις μου δεν τις στοιχίζω, ποτέ δεν θα το καταδέχονταν και ίσως
και να δραπέτευαν για να σωθούν απ’ την ανυπόφορη καθημερινότητα των γειτόνων τους.
Βουβές, με δυο μάτια τεράστια σαν αγκαλιές και χέρια γεμάτα λαγνεία αγκιστρώνονται σε εραστές επί πληρωμή
χωρίς να τις νοιάζει η υστεροφημία και τα κρυφά γελάκια των ερωτηματικών.
Ερωτικές με φίνο τρόπο λες και η πορνεία μετέτρεψε την λαγνεία σε χάρη όμοια με της Θάλειας
όνομα και πράμα.
Τις παρακολουθώ να στροβιλίζονται σε παράνομα κρεβάτια με κάθε είδους στερημένους
από ζωή και θάνατο αρσενικούς
και μόνο η ανάσα τους ποτέ δεν ολισθαίνει
μόνο η ανάσα κρατάει το αύριο μήπως και μου χρειαστεί.
Πόσο τις ζηλεύω!
μέσα σε γυάλες με χρυσόψαρα αλιευμένα σε θάλασσες του γαλανού μου
τις πόρνες λέξεις μου κρατώ για τους εκλεκτούς του νου μου
μέσα σε προαύλια μοναστηριών αιωρούμενων σε βράχους της ηθικής μου
κι αυτές ξεγλιστρούν χαρούμενες κι ανάλαφρες σα στο μπουρδέλο τους
έτοιμες προς άγρα πελατών.
Τις πόρνες λέξεις μου ποτέ δεν απαρνιέμαι
μόνο που δεν τις φθείρω σε καθημερινές καταναλώσεις εφήμερων ερώτων
μόνο σε one stand που και που για να ξεχνιούνται και να ξεχαρμανιάζουν.
Τις πόρνες λέξεις μου τις σέβομαι όσο και την ψυχή μου, μακριά απ’ την λογική μου
να μην οξειδώνονται με δηθενιές άλλων λέξεων διηθημένων και λαμπερών
με χρυσόσκονη υγείας.
Τις πόρνες λέξεις μου τις κυκλοφορώ τις νύχτες σε βρώμικους δρόμους και σοκάκια
γυμνές από κόμματα και τελείες με μόνη συνοδεία το κόκκινο κραγιόν τους.
Κι όταν ανταμώνουν τις άλλες τις φρεσκολουσμένες και καλοχτενισμένες αλλάζουν δρόμο
σαν να μην γνωρίζονται.
Τις πόρνες λέξεις μου δεν τις στοιχίζω, ποτέ δεν θα το καταδέχονταν και ίσως
και να δραπέτευαν για να σωθούν απ’ την ανυπόφορη καθημερινότητα των γειτόνων τους.
Βουβές, με δυο μάτια τεράστια σαν αγκαλιές και χέρια γεμάτα λαγνεία αγκιστρώνονται σε εραστές επί πληρωμή
χωρίς να τις νοιάζει η υστεροφημία και τα κρυφά γελάκια των ερωτηματικών.
Ερωτικές με φίνο τρόπο λες και η πορνεία μετέτρεψε την λαγνεία σε χάρη όμοια με της Θάλειας
όνομα και πράμα.
Τις παρακολουθώ να στροβιλίζονται σε παράνομα κρεβάτια με κάθε είδους στερημένους
από ζωή και θάνατο αρσενικούς
και μόνο η ανάσα τους ποτέ δεν ολισθαίνει
μόνο η ανάσα κρατάει το αύριο μήπως και μου χρειαστεί.
Πόσο τις ζηλεύω!
Η ΚΟΤΑ εκδόσεις σαιξπηρικόν