Όταν μου άνοιξε έλαμψε
μαζί της κι εγώ,
το σπίτι απέπνεε δεκαετία εβδομήντα
η μυρωδιά στόλιζε οικογένεια,
στα πατώματα ίχνη τριών παιδιών,
αυτή γλυκιά γουργούριζε
στην αγκαλιά της γωνιάς της,
όνειρα μικρά,
διαλλακτικά με τα κύματα της μνήμης,
αυτός μπαινόβγαινε κατά διαστήματα
στα κενά της δουλειάς,
τα μάτια της συνέχιζαν να καρφώνονται
στην εργασία μας...
το μυαλό της λίγο μακρύτερα απ’ όλους μας,
ένας εν δυνάμει έρωτας έπαιζε στα χέρια της
κι ένας πραγματικός καθρεφτίζονταν στα μάτια της.
Η ΚΟΤΑ εκδόσεις σαιξπηρικόν
