καμμιά φορά στέκομαι στο μπαλκόνι.
κάτι σκοτεινιασμένες μέρες
χαζεύω τον ουρανό
είναι η νύχτα του που μου αρέσει
όταν σύννεφα νάνοι πάνω στην πόλη
σαν τα όνειρά μας που μικρύνανε.
πού και πού ρίχνω ματιές και στο πάρκο
αναγκάλιαστοι τριγυρνάνε από κάτω οι άνθρωποι
ανάμεσα στις σταγόνες που εφευρίσκουν.
τί σκέφτομαι?
τίποτε,
καμμιά φορά και κάτι
αλλά χάνεται ανάμεσα στις σταγόνες τους.
κάτι σκοτεινιασμένες μέρες
χαζεύω τον ουρανό
είναι η νύχτα του που μου αρέσει
όταν σύννεφα νάνοι πάνω στην πόλη
σαν τα όνειρά μας που μικρύνανε.
πού και πού ρίχνω ματιές και στο πάρκο
αναγκάλιαστοι τριγυρνάνε από κάτω οι άνθρωποι
ανάμεσα στις σταγόνες που εφευρίσκουν.
τί σκέφτομαι?
τίποτε,
καμμιά φορά και κάτι
αλλά χάνεται ανάμεσα στις σταγόνες τους.
ανέκδοτο
