1.3.14

ο χρόνος καταρρέει
ερείπια
και δεν προλαβαίνουμε να δώσουμε έναν ορισμό
μια διάσταση
μια τοποθέτηση στο χώρο
μ’ ευγένεια
με λιτότητα
με λίγο σεβασμό στο ακατανόητο
λίγη κατανόηση για τον χωροχρόνο
δεν προλαβαίνουμε ν’ αγαπήσουμε
μίσος.

θυμάσαι που χανόμασταν ο ένας στα μάτια κάποιου άλλου
και χανόταν κι ο χρόνος?

τώρα χάνεται μέσα στα δάκρυα όλης της γης.

ανέκδοτο