κι ένας ο κόσμος
πολλές οι πεταλούδες
κι εμείς, να σκιαζόμαστε
όνειρα σε ξένους ύπνους, ούτε διαρκούν, πλοηγούν
κόβονται στα δυο τα θαύματα
άνοιξη αγγίζει το νερό
και κάθε τι το υγρό
γυμνό, σαν θάνατος στις κρυφές εξομολογήσεις των αυτοδυτών
και τρελαμένοι οι μάγοι των αιγιαλών φεύγουν για τον ύπνο των στιγμών,
α, τί ύπνος κι αυτός ο γερμένος σε πατημασιές...
μόνο ιστίο η χαρά της πτώσης
πιθανόν και της ώσης για το αλλοπαρμένο.
πολλές οι πεταλούδες
κι εμείς, να σκιαζόμαστε
όνειρα σε ξένους ύπνους, ούτε διαρκούν, πλοηγούν
κόβονται στα δυο τα θαύματα
άνοιξη αγγίζει το νερό
και κάθε τι το υγρό
γυμνό, σαν θάνατος στις κρυφές εξομολογήσεις των αυτοδυτών
και τρελαμένοι οι μάγοι των αιγιαλών φεύγουν για τον ύπνο των στιγμών,
α, τί ύπνος κι αυτός ο γερμένος σε πατημασιές...
μόνο ιστίο η χαρά της πτώσης
πιθανόν και της ώσης για το αλλοπαρμένο.
ανέκδοτο
