niki pavlidou

ήταν ώρα να φύγουμε
σηκωθήκαμε απ’ τις καρέκλες
περπατήσαμε
κάποια στιγμή το χέρι σου τυχαία στον ώμο μου
ήταν τόση η βεβαιότητα του αγγίγματος
που ήθελα να έμενα μακρύτερα.
-προσδοκία θυσίας στην μνήμη-

ανέκδοτο