25.4.14

στην εφηβεία νόμιζα πως το σ’ αγαπώ το λες μια φορά και δεν το ξαναλές, ντροπιάζεσαι αλλιώς. δεν αφήνεις την ατιμία να γίνει λέξη, είπε. 
είχε μπερδέψει την ηρωίδα της γιουρσενάρ με την πραγματικότητα. ώσπου μεγάλωσε και διάβασε τον εραστή της λαίδης τσάτερλυ. πάλι μπέρδεψε μια ηρωίδα με την πραγματικότητα. ήταν κι εκείνες οι στιγμές με την άννα καρένινα και τον βρόνσκι κι όλα έγιναν σιροπιαστά και μυθιστορηματικά. μετά, ήρθε στην ζωή της ο ντοστογιέφσκυ κι από τότε αρνήθηκε το σ’ αγαπώ προκειμένου ν’ αρνηθεί τόσες ηρωίδες. και έγιναν τα σ’ αγαπώ δέντρο και φύτρωναν μέσα της πανομοιότυπα. καμμία διαφορά στην εκφορά. μεταβιβαζόμενοι πόθοι των άλλων.
το ηχόχρωμα σημαίνει σ’ αγαπώ, είπε. μόνον τότε καταλαβαίνεις αν πρόκειται περί απλής μεταβίβασης πόθου.


ανέκδοτο