με τ’ αποφόρια
του τηλεφωνήματος να περπατάει στο ταβάνι
να γράφει και να
μετράς τις κινήσεις στα δάχτυλά του
στον πόθο να
γαληνεύεις
στην ερημιά να
ελπίζεις
το παρελθόν να
μοιάζει μέλλον
το σήμερα νάναι
παρόν
να τα μπερδεύεις
το χάος νάναι
μαζί σου
«γιατί η αγάπη
θάταν αγάπη για το στραβό πράγμα»
κι εσύ αργόσχολος
ανάμεσα
στυγνός
εκτελεστής μιας άλλης συμφωνίας
να χάνεσαι στην
γενετήσια πράξη μιας παράγκας
κι όταν όλα
σβήσουν
κι όταν όλα
μια παρτίδα σκάκι
ν’ ανακηρύξει τον βασιλιά που μισείς
και οι
πριγκήπισες στις άδειες κάμαρες να σε καρτερούν
και τ’
αποφλοιωμένα κόκαλά σου να μην το μαρτυρούν
αποθανείν να λένε
στην γλώσσα
εκείνη που ξέχασες
και που σε
προστατεύει.
- «γιατί η αγάπη θάταν αγάπη για το στραβό πράγμα» έρημη χώρα, έλιοτ -
- «γιατί η αγάπη θάταν αγάπη για το στραβό πράγμα» έρημη χώρα, έλιοτ -
ανέκδοτο
