είναι ένας ήλιος
αιμοβόρος
σε θέλει ολόδικό του
σαν περπατάς από κάτω του
χαμογελάς
όταν χάνεσαι εξώρας
ανεπίκαιρο το χάδι του
η οψιμότης σου εμπρόθεσμη
όχι για εκείνον
σαν τον ανταμώσεις
επωφελήσου της
διαχυτικότητας
ενθυμήσου.
έτσι περπάτησα σήμερα
μ’ ένα σκουφί πράσινο,
απ’ τον δρόμο αγορασμένο
να κρύψω την αχτενισιά
την επίκαιρη
και χάθηκα στα στενά τ’
ανήλιαγα
πάγωσα
το ψεύτικο
εξαπάτησε και τον εαυτό του.
ανέκδοτο
