ο σπειροειδής άξονας μιας βίδας και το σκουριασμένο κλειδί του διανυκτερεύοντος φαρμακείου ήταν το πρόβλημα.είχα ευχηθεί νάναι ψιλικατζίδικο το διανυκτερεύον, αλλά οι ευχές, ως γνωστόν, πιάνουν στους ανίδεους.ομολογώ πως εγώ ήμουν υποψιασμένη.την προηγούμενη μέρα διανυκτέρευε το περίπτερο και όλα ήταν απλά.ούτε συνταγή ούτε τίποτα.άσε που δεν πλήρωσα, θα τάδινα αργότερα, ήμουν εχέγγυο άτομο για τον περιπτερά.το φαρμακείο όμως έχει μια επισημότητα, μια επιστημοσύνη, ένα ατιτιούντ, έχει το νόμιμο.έτσι αποφάσισα να το διαρρήξω.πρωτάρα και άσχετη.πού να ξέρω από βίδες και σκουριές.μάτωσα τα χέρια μου, κοκκίνησαν τα μάτια μου από αγανακτισμό και δεν κατάφερα τίποτε.μόνο την κλεισούρα και την μούχλα πρόλαβα να μυρίσω.αρκούσε.κάθισα στο πεζοδρόμιο και βούλιαξα στο πάπλωμα του αγαπημένου άστεγου.κουκουλώθηκα και ανάσανα με ικανοποίηση.κάτι μπάτσοι που περνούσαν ενόχλησαν το ελαφρύ μέσα μου για λίγο αλλά το παράβλεψα.ήταν ζεστά χωρίς φαρμακείο.
ανέκδοτο
