24.7.14

σπάνια στο κέντρο ο παλιατζής, νάτος. 
τί καλά νάταν ο καινουριατζής, θάχα να του δώσω.

ανέκδοτο
το μυαλό σου πολλά
η καρδιά σου όμως?
έχασες την στιγμή του δαυλού
τότε που άναβε να δώσει το σήμα
τότε που η γνώση με το συναίσθημα
τότε λοιπόν
εσύ και το φέρσιμό σου παίζατε τρίλιζα
κι όλα τα θαύματα σε μια κρεβατοκάμαρα αυνανίζονταν
τα χάσατε αγαπητέ,
εκείνη τη στιγμή, τα χάσατε
μου τόπαν κρυφά τα πούλια κι ο αυγερινός
κι όλα τ’ άστρα που σας γυρόφερναν
κι εγώ σας διάλεξα φύλακα των μυστικών μου
των ανεπίδοτων 
των ατρόμητων στις συμφορές
κι εσείς νομίζατε πως παίζουμε την άρνηση και το κουτσό
το αρχάριο και την επιθυμία
το δήθεν και το περίπου
κι έτσι βουλιάξαμε στο απίστευτο και το ανόητο
και τώρα, την στιγμή του φλογερού
απόντες
ως όλες οι ορχήστρες του παραδείσου μιας στιγμής.


ανέκδοτο

16.7.14

το γκρίζο της θάλασσας μετά από καταιγίδα 
σαν το γκρίζο των ανθρώπων
η γλύκα μετά την τρικυμία 
κι ένα χαμόγελο λίγο σοφότερο του ήλιου.

ανέκδοτο

4.7.14

ώσπου το σήμερα γίνεται πολύ μικρό για να μας χωρέσει όλους.

ανέκδοτο
κανείς δεν βρήκε το πτώμα της. τόχε εξαφανίσει η ίδια πριν πεθάνει. ήταν λυπημένο, έγραψε στο σβησμένο κίτρινο που άφησε.

ανέκδοτο