κι ακόμη λες

θρηνούν την αθωότητα
όλοι
τους ξεγέλασε
ποτέ δεν ήταν δική τους
πάντα ταξίδευε μόνη της 
και μια φορά που την συνάντησα 
κρατούσε απ’ το χέρι την ψευδαίσθηση.

ανέκδοτο

ιδεολόγημα

θάνατος μυρίζει
όταν ο έρωτας θερίζει
νομοτέλεια
χέρι χέρι πάνε κι εσύ προσπαθείς να τους χωρίσεις
με ιδεολογήματα, κατάρες, ευφυολογήματα
σαν τα φτηνά τσιγάρα τ' απαγορευμένα
όπως παλιά στις γειτονιές
όπως τώρα σε καιρούς απαγόρευσης
με το κομμάτι αγορασμένα και στοιχισμένα.
θάνατος και έρωτας 
ποιος θα σώσει τον άλλον;

Η ΚΟΤΑ εκδόσεις σαιξπηρικόν

η πιθανότητα

σε χαιρέτησα δια χειραψίας
κάθησα στην καρέκλα
με περίμενες για να δούμε τί θα γίνει με το διαμέρισμα
ήσουν ο δικηγόρος μου
ήμουν η πελάτις
σχέση φιλική κι επαγγελματική, κάτι χρόνια
το βλέμμα σου σήμερα φορούσε την μάσκα του απρόβλεπτου
μπερδεύτηκα
αμήχανα έβαλες το χέρι στο τραπέζι
εγώ έπινα τον καφέ μου
εσύ σκέτο νερό
τυχαία άγγιξες το πόδι μου με το γόνατο
ένιωσα πως κάτι άλλο ήθελες να πεις
ψεύδισε το αυθόρμητο και ζεστό χαμόγελο
χάθηκε και το δεδομένο φως της σχέσης
ντυθήκαμε ύποπτοι
κρίμα.

ανέκδοτο

αποσιωποιημένες λέξεις

να μην φοβάσαι τ’ αποσιωπητικά
άστους να λένε
γράφουν με το μυαλό ευελπιστώντας να αιωνιοποιηθούν
τ’ αποσιωπητικά είναι μικρές βουλίτσες
πατάνε μέσα τους την κραυγή που ποτέ δεν θα βγάλεις
σιωπηλά εικονοποιούν το άφατο
για τις ξερές λέξεις δεν ξέρουν τίποτε
τις αγνοούν επιδεικτικά και σαν βαρίδια σου στέκονται στο στόμα
κι έρχεται ο χρόνος του άλλου και τ’ αγκαλιάζει
μέσα εκεί,
στο αγκάλιασμα γίνονται λέξεις κάποιου που ποτέ δεν θα γίνει ποιητής κατά τα ειωθότα
σκασίλα του!
..................................................

ανέκδοτο

διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σ’ ερπετά και αετούς

καθόταν στο μπαρ
σε μια γωνιά που εφηύρε
δεν θα υπήρχε αν δεν μιλούσε
ξάφνιασμα
πουθενά ο έρωτας
φυλαγμένος στο κουτί με τις αράχνες
μούχλιασε
παρέα με ανοργασμικές ηρωίδες παρελθόντων χρόνων
χυλός στο βωμό του πρέπει
ησύχασε
πάει στράφι η αιώνια νεότητα
παρέσυρε και την ανησυχία.

ανέκδοτο

όταν το μπράβο

οι κακές κριτικές

κινητοποιούν το λόγο μου

γίνονται εποικοδομητικός διάλογος

όλα σκοτεινιάζουν στα μπράβο

στα «τί ωραίο»

είναι που στα μάτια σου μαμά

έβλεπα τον θαυμασμό

στα λόγια σου το «κι άλλο, δεν φτάνει».
ήσουν απαλή

η αγκαλιά σου είχε μυρωδιά που νανούριζε

οι πράξεις σου με ξυπνούσαν

τις περισσότερες φορές σαν παραμύθι με δράκους.

ανέκδοτο

τα γέλια μας

όταν σκάγανε
τα γέλια μας 

μπαλόνια χρωματιστά

πετούσαν μακριά

τώρα σκάνε σαν οβίδες

βυθίζονται στη λάσπη

χάνονται

θα τα βρουν οι μελλοθάνατοι στις ανασκαφές

πολύ παρακαλώ,

μη σκάσουν στα χέρια τους.

ανέκδοτο

πάσχα 2013

μυδραλιοβόλο 
σκότωσα ό,τι προεξείχε 
σάπια
παραοριμασμένα
τιποτένια
λυγμός στο δέντρο μέσα μου
απόρησα
ένας ψίθυρος απ’ τις ρίζες του
"μάιος είναι, τί θα κάνεις ως την ανάσταση;"

ανέκδοτο

.............

μεσημέριασε και στη ρυτίδα της θάλασσας

αυτής της θάλασσας που μας αναλογεί

«όταν βρέχει να τ’ ακούς»

έτσι την ονόμασα τότε

για να ξορκίζω τον χρόνο με την τέχνη της ουτοπίας

σαν στοχασμός εμβρύου ακούστηκε τ’ όνομά της

και μόνο το παιχνίδισμα των σκουπιδιών της

μου θύμισε πως δεν έχει μνήμη

την κατέθεσε τη μέρα που το καθημερινό μακελειό έφτυσε όλη του την τέχνη πάνω μας.

ανέκδοτο

συνωστισμός

δεν μ’ αρέσει η μέρα σας

κάθε χτύπος του σφυγμού της θυμίζει ανεπάρκεια ανθρώπινων σχέσεων

κουδουνίζει στο μυαλό μου η πομπώδης ύπαρξή της

δεν μ’ αρέσει η μέρα σας.

δεν μ’ αρέσει η νύχτα σας

κάτω στο δρόμο ο άστεγος

ψηλά στον ουρανό ψεύτικα αστέρια

απέναντι φαλιρισμένα μαγαζιά

αριστερά υποψία θάλασσας

δεξιά μικρές ουρές από δέντρα

εδώ εγώ

δεν μ’ αρέσει η νύχτα σας

μου κόβει την ανάσα με γιαταγάνι

πόλεμος.

ανέκδοτο

χορεύουν διαδόσεις

λένε πως θα βρέξει και λένε οι ομπρέλες πρέπει νάναι μαύρες

για να ξαπλώνουν χρωματιστά παράπονα και άσπρες τελείες

και λένε κορμοί δέντρων νάναι τα χερούλια τους

ν’ αντέχουν τις κόκκινες μπόρες των ματιών.

οι ακτίνες της ομπρέλας νάναι χιαστί λένε

σαν τα δρομολόγια του μυαλού

ν’ ανταμώνουν και να διακλαδώνονται .

άκουσα και για αδιάβροχα γεμάτα τρύπες ν’ ανασαίνουν οι πληγές

και ν’ ανθίζουν λουλούδια

και άκουσα και για γυμνούς να τρώνε κομμάτια αστεριών

και να βουτάνε στα λασπόνερα να τα γυαλίζουν με αστερόσκονη

άκουσα και για μένα να με ψάχνουν στο στόμα του κουνελιού της άλις

μήπως και με καταπιεί και δεν φοβήθηκαν,

λένε.

ανέκδοτο

μια αίσθηση κίνησης

παγωμένη ζέστη κι ένα κύμα πολλαπλασιασμένο

γεμάτο γονεϊκές απορίες που ποτέ δε θα λυθούν

κυκλικές αναδρομές του ακατανόητου

πουλιά ταξιδιάρικα χωρίς επιστροφή

σκαρίφημα οικοπεδοποίησης αυθαίρετων συναισθημάτων

μουτζούρες δήθεν σουρεαλιστικών στιγμών.

ανέκδοτο

δεν τολμάει ποίημα να γίνει ο έρωτας

ξημερώνει μια μέρα

στήνεσαι στη στάση και της μιλάς

ούτε καν κορνάρει

μασουλάει το φρένο

φοράει τη μάσκα της

δένει τα κορδόνια

ανοίγει ομπρέλα να μη την αγγίξει τίποτε/

μέσα στη λάσπη εσύ καθαρίζεις άχρηστες πληροφορίες

σβήνεις το τσιγάρο στα μούτρα σου

-να μην λερώσεις το περιβάλλον-

ξεκινάς με τα πόδια τα ξύλινα

για φτερούγες το χάος

δίπλα οι αισιόδοξοι της άγνοιας, οι απελπισμένοι της άγνοιας

οι ενημερωμένοι του περίπου και οι αφελείς του τίποτε

σαν το λαγωνικό υπερβαίνεις και πόδια και χέρια

-φόβος κατάρρευσης-

σωματική χάρη χρειάζεται 

την κούρεψαν μαζί με το πράσινο του δρόμου

έρωτας χρειάζεται για να γίνεις θέαμα συναρπαστικών τιμωριών.

ανέκδοτο

μέσα μου

κι εσύ αγαπημένε δεν θα μιλάς

θα τόχεις σκάσει μέσα μου

στα υπόγεια θα πεθαίνεις

βέβαιος για την ανάστασή σου.

ανέκδοτο

σημάδια από πτήσεις

αν αποσπαστείς απ’ την στιγμή υψώνεσαι πάνω απ’ τους άλλους

ένα αερόστατο χωρίς μνήμη αγκαλιάζει το τώρα

ένας ιθαγενής του πριν το οδηγεί στο πιο κοντινό σύννεφο

τραβάς με βίντεο το πριν

η φωτογραφική μηχανή συνομιλεί με το μετά

χωρίς ιδιαίτερο λόγο το ταξίδι, λες

όμως βαθιά μέσα σου ξέρεις πως είσαι δειλός για το μετά

προτιμάς να το φωτογραφίζεις ασπρόμαυρα

για το άλμπουμ του τότε

κι ο ιθαγενής τού τώρα οδηγεί στο πιο μακρινό σύννεφο

ξέρει πως το μετά και το πριν υπάρχουν

το τώρα έχει ήδη φύγει.

ανέκδοτο